Syndrom brachycefaliczny u mopsów i buldogów. Cena, jaką płacą za wygląd

Na czym polega syndrom brachycefaliczny?

Syndrom brachycefaliczny to zespół wad anatomicznych wynikających z mocno skróconej kufy. Najczęściej obejmuje zwężone nozdrza, przerost podniebienia miękkiego i nieprawidłową budowę krtani. W efekcie zwierzę ma znacznie utrudniony przepływ powietrza przez drogi oddechowe.

Objawia się to chrapaniem, świszczącym oddechem, nietolerancją wysiłku i problemami w upalne dni. Z czasem dochodzi także do powikłań w obrębie układu sercowo-naczyniowego, a nawet przewodu pokarmowego, bo nadmierny wysiłek oddechowy wpływa na inne narządy. Psy brachycefaliczne mogą mieć również trudności z termoregulacją, ponieważ nie są w stanie skutecznie ziajać, co zwiększa ryzyko przegrzania.

Objawy i codzienne konsekwencje dla psa

Opiekunowie często uważają, że chrapanie czy sapanie u mopsa, czy buldoga to normalna cecha rasy. W rzeczywistości są to objawy choroby, które obniżają komfort życia psa. Zwierzęta cierpiące na syndrom brachycefaliczny szybko się męczą, unikają zabawy, a w czasie spacerów mogą odczuwać duszności. Typowe są również epizody omdleń, wymioty lub cofanie się treści pokarmowej z powodu wzrostu ciśnienia w jamie brzusznej.

Latem ryzyko przegrzania jest szczególnie wysokie, a pies może doznać udaru cieplnego nawet podczas krótkiego pobytu na słońcu. Dla wielu zwierząt każdy dzień to wysiłek, a ich zachowanie bywa błędnie interpretowane jako lenistwo czy spokojny charakter. Tymczasem rzeczywistość jest dużo bardziej dramatyczna, ponieważ to codzienna walka o każdy oddech.

Leczenie i koszty związane z syndromem brachycefalicznym

W łagodnych przypadkach pomocne bywają zmiany w trybie życia, takie jak unikanie upałów, ograniczenie intensywnego wysiłku i utrzymywanie prawidłowej masy ciała. Jednak u wielu psów niezbędna jest interwencja chirurgiczna. Najczęściej wykonywane zabiegi to poszerzenie nozdrzy, skrócenie podniebienia miękkiego czy usunięcie przerośniętych tkanek gardła. Koszty takich operacji mogą sięgać kilku tysięcy złotych, a nierzadko potrzebna jest dalsza opieka specjalistyczna.

Do tego dochodzą regularne kontrole i badania, które również generują wydatki. Warto pamiętać, że syndrom brachycefaliczny to nie choroba, którą można wyleczyć raz na zawsze, ponieważ nawet po operacji pies wymaga stałej obserwacji i odpowiedniej profilaktyki. Dla wielu opiekunów to ogromne obciążenie finansowe, którego nie byli świadomi w momencie zakupu szczeniaka.

Jak pomóc psu i jak wybierać odpowiedzialnie?

Najważniejszym krokiem jest świadomość problemu. Osoba decydująca się na psa rasy brachycefalicznej powinna wiedzieć, że uroda pupila wiąże się z ryzykiem chorób. Odpowiedzialna hodowla wykonuje badania rodziców i stara się ograniczać wady anatomiczne, ale całkowite wyeliminowanie problemu nie jest możliwe. Opiekunowie powinni dbać o wagę psa, zapewniać mu spacery w odpowiednich warunkach i unikać przegrzewania.

Warto też rozważyć ubezpieczenie zdrowotne dla pupila, które częściowo pokryje koszty leczenia. Z perspektywy społecznej potrzebne są działania edukacyjne, aby przyszli właściciele podejmowali świadome decyzje, a nie kierowali się wyłącznie wyglądem rasy. To, co dla człowieka jest urocze, dla psa bywa codziennym cierpieniem, którego można uniknąć dzięki rozsądnemu wyborowi i odpowiedniej opiece.